http://www.willembehr.nl       

Uit het oeuvre van Willem Behr spreekt een opvatting die zich niet beperkt tot het visuele waarnemen. De beleving van de natuur met alle zintuigen staat dan ook centraal in zijn schilderwerk.

In tegenstelling tot eigentijdse kunstvormen als het environment, de performance en land art waarin de kunstenaar zo’n belevingswereld letterlijk in scène zet, kiest Willem Behr bewust voor weergave van zijn ervaringen op het platte vlak in vorm en kleur.

Op basis van intuïtie zich onvoorwaardelijk overgeven aan de verleidingsprocessen van kleur en gebaar, is zowat de synthese van zijn artistieke credo. Manoeuvres met de verf als materie en inhoudelijke escapades leiden echter nooit tot uitspattingen die niet overeenkomen met zijn artistieke integriteit. Je pense, donc je suis van René Descartes wordt door Willem Behr plastisch omgebogen tot een innerlijke werkelijkheid die zich beweegt in het niemandsland tussen zien en denken, tussen weten en handelen. Zijn schilderwerk balanceert onophoudelijk op het scherp tussen beeld en gedachte, tussen figuratie en een onontcijferbare droom, tussen de onberekenbaarheid van een nooit te voorziene opwelling en de gehoorzaamheid aan een niet te ontwijken drang. Dat innerlijke landschap kleurt hij in met persoonlijke ervaringen, waarnemingen en gewaarwordingen vanuit een diepmenselijke behoefte aan eerlijkheid en oorspronkelijkheid. De authenticiteit van Behrs schilderijen en tekeningen hangt dan ook nauw samen met zijn volledige overgave aan explosieve expressiedrang en artistieke vitaliteit. Willem Behr wroet niet in die innerlijke werkelijkheid, maar laat zich overmeesteren door instincten, meedrijven door driften, leiden door spontane, positieve energie en logische vanzelfsprekendheid.

Uit zijn oeuvre spreekt een als vanzelfsprekend organisch scheppingsproces. Vorm, kleur, handschrift, penseelvoering en beweging komen op het beslissende moment op de goede plek terecht in een typische beeldtaal waarin begrippen en verschijnsels als energie, hartstocht, levenslust, hunkering, verlangen, chaos en evenwicht de inhoud dicteren. Maar ook de filosofische gedachte Sein und Zeit, het magnus opus van Martin Heidegger, is onderhuids voelbaar en afleesbaar als spirituele smaakmaker. De gedachte over mens-zijn als Dasein, als in-de-wereld-zijn, als medemens-zijn, sein-zum-Tode, angst en dood, opvattingen over het niets, … doorkruisen zijn plastische evolutie en onderlijnen de behoefte om de zoekende mens in harmonie te brengen met het leven waar hij tegenover staat, maar ook middenin. Levensdrift en overlevingsdrang.

Wat zijn schilderijen bovendien gemeen hebben, is een sterke ruimtelijkheid. Die ruimte oogt ietwat weemoedig. In feite kan men veeleer gewag maken van een droevige schoonheid. De aantrekkingskracht van die ruimte, van de einder die steeds vlood (J.C.Bloem) is bij Behr altijd sterk voelbaar, imponerend, soms bevreemdend en enigszins beangstigend. Maar die voelbare onderhuidse spleen is echter nooit deprimerend, eerder overweldigend en indringend in de betekenis die de Franse filosoof en dissident surrealist Georges Bataille gaf aan de innerlijke ervaring: de versmelting van het innerlijke en het uiterlijke, van object (de wereld) en het subject (de ik-persoon, in casu de kunstenaar).

Hotel Ara
Veerweg 10
3336LM Zwijndrecht